Όλη η οικογένεια.... στην Ιρλανδία...
////////////////////
Ήταν με τρία χρόνια διαφορά.... και έφυγαν από την ζωή... τον ίδιο χρόνο... 2003...
ο Θ ε ό ς να τους αναπαύσει...
Lamprini T.
Όλη η οικογένεια.... στην Ιρλανδία...
////////////////////
Ήταν με τρία χρόνια διαφορά.... και έφυγαν από την ζωή... τον ίδιο χρόνο... 2003...
ο Θ ε ό ς να τους αναπαύσει...
Lamprini T.
πώς είναι να τραγουδάς με τον παληό σου εαυτό... ;...
(Αλέξανδρος Γκράντσκυ)
συγκλονιστικό...
τι καλλιτέχνης!!!...
τι ταλέντο...
πέρασε ένας χρόνος...
Lamprini T.
Μαρσέλ Μαρσώ... Γάλλος φυσικά...
σε ένα κομμάτι του Γ.Σ. Μπαχ...
τα ταλέντα μας...
Lamprini T.
Μία μικρή ιστορία από απάντηση σε κάποιον μπλογκο - φίλο... (φίλο στα blogs...)...
Φίλε μου.... δεν μπορώ να πω ότι δεν είναι μεγάλη η απώλεια... αλλά ο κάθε άνθρωπος έχει και αυτήν την ώρα... την τελευταία του... που κανείς δεν γνωρίζει πότε θα έρθει...
να σου πω την ιστορία μου με τον Βαγγέλη,
Θεός σχωρέσ τον...
1η συνάντηση ... δεν ήταν ένα τετ α τετ... Με την χορωδία που συμμετείχα, ήμασταν με τον συνθέτη μας, στον Παναθηνα ικό στάδιο...
στην παράδοση της Ολυμπιακής φλόγας
στην Κο ρέα https://hoc.gr/el/node/294
2η συνάντηση...Αυτή η συναυλία, ήταν για μένα... εκπληκτική και συγκινητική. Κάποια μέρα, έξω από το ξενοδοχείο Τιτάνια... ,
στην Πανεπιστημίου,
τον είδα... και... βρήκα την ευκαιρία να του μιλήσω... Του μίλησα για τον θαυμασμό μου, γι' αυτήν την συναυλία στο Πανα θηναϊκό... στάδιο... και αυτός άκουγε... με υπομονή...
το αστείο ήταν ότι όλην την ώρα του μιλούσα στα Αγγλικά... Γυρίζει , τότε , και μού λέει ... κάποια στιγμή:...
- Γιατί μού μιλάτε στα Αγγλικά;
- Έλα μου ντε... τού είπα...
και έφυγα... από αμηχανία... και τελείωσε η κουβέντα μας εκεί, επαναλαμβάνοντας του, όμως, και πάλι... το πόσο μού άρεσε εκείνη η συναυλία...
Μικρές στιγμές που μάς ενώνουν... αγαπητέ φίλε...
Oπότε για μένα... είναι πιο προσωπική αυτή η απώλεια...
Θεός Σχωρέσ τον...
Lamprini T.
Τον Γκίκα Μπινιάρη τον γνώρισα σαν φωτογραφία στον τοίχο, στον Πειραϊκό Σύνδεσμο. Η Πίτσα Καπιτσινέα, σύζυγός του,
ήτανε καθηγήτρια στην Σχολή Υποκριτικής. Την έβλεπα πολλές φορές στους διαδρόμους του Ωδείου.
Τον Γκίκα Μπινιάρη, ως ηθοποιό τον είδα μετά στην ΑΓΝΩΣΤΟ. Και ήταν τόσο οικείος πια... για μένα...
Τώρα, με αυτό το Θεατρικό, που μοιάζει πολύ, με πολύ καλές Ελληνικές ταινίες, χάρηκα για άλλη μια φορά, για τα ταλέντα μας...
Τον Ηθοποιό Γκίκα Μπινιάρη και τον συγγραφέα στην συγκεκριμένη περίπτωση.
Lamprini T.